Foei, Edvard Munch!

Edvard Munch tekende een huilende vrouw.
We zagen haar hangen in Parijs.
En allebei tegelijk zagen we het gezichtje.
Zie je hem?
Het lachende gezichtje?
Is dat de bedoeling geweest?
Werden er in die tijd al lachebekjes getekend?
Staat hij daar om haar op te vrolijken misschien?
Of is het niet de bedoeling dat zij het ziet, alleen wij?
In dat geval zou ik het niet erg aardig vinden van hem.
Het zou bijna zijn alsof hij de vrouw uitlacht.
Alsof hij achter haar rug om, achter haar tranen om, de draak met haar probeert te steken.
Met ons zit te grappen, om haar.
Dat vind ik best zielig voor die vrouw.
Volgens mij heeft hij haar ook nog eens expres aan het huilen gemaakt.
Iets heel kwetsend tegen haar gezegd, waarop ze in tranen is uitgebarsten.
Zodat hij dat mooi kan natekenen.
"Heel goed, meisje, dat verdriet! Hou dat vast, hou dat vast! Moooiiii..."

Een beetje misbruik maken van haar kwetsbaarheid hè!
En daar dan nog grappig om gaan lopen doen ook!
Schaamt u zich niet, meneer Munch...