Hypocrituniek

Semi-transparante tuniekjes zijn in.
En dan heb ik het dus over strandmode.
Zittend op het leukste plekje van dit restaurant, een grote raamopening met daarin mijn tafeltje en uitzicht op de Italiaanse rivièra, zie ik ze vele malen voorbij komen.
In allerlei kleuren, maar vooral de witte uitvoering is erg populair.
Bikini, met hier overheen zo'n nietsverhullend dun stukje stof.
Wat maakt nou eigenlijk dat je er zo prima bij kunt lopen als je je ergens aan een zwemgelegenheid bevindt?
Dat gegeven van water in combinatie met het feit dat het badkleding is en geen ondergoed, zorgt ervoor dat het algemeen geaccepteerd is als je zo schaars gekleed rondloopt.
Dat het mag.
Dat het niet ordinair is.
Dat je billen, die onherroepelijk onder zowel tuniek als broekrandje uitglippen, gewoon gezien mogen worden.
Als één van de factoren 'bikini' of 'water' zou ontbreken, zou dat het beeld direct veranderen.
Zou je in BH en slipje gaan rondlopen, met daaroverheen niets meer dan zo'n semi-doorzichtige net-niet-jurk-net-niet-blouse, dan word je zeker weten heel raar aangekeken.
Als je in bikini en tuniek door bijvoorbeeld Eindhoven zou gaan lopen...zou het gevolg hetzelfde zijn, waarschijnlijk.
Maar hier aan de kust mag het.
Met semi-transparante tuniek kan alles.
Dan ineens wel.
Wat een hypocriet kledingstuk eigenlijk, dat tuniek.