Slappe lach

In een volgeboekte trein van Basel naar Milaan.
Tussen alleen maar mensen die ik nauwelijks kan verstaan.
Waar de regen langzaam plaats maakt voor zon en warmte.
Lees ik een boek.
Schiet ik in de lach.
En zit ik voor ik het weet,
onbedaarlijk te schateren.
De slappe lach overmeestert mij.
Tranen bestormen mijn wangen.
Heerlijk.
Ook al ziet de hele trein je voor gek aan...