Het diepe

Daar sta je dan, met je blote voeten.
Aan de rand van het diepe.
En je moet erin, of je nou wil of niet.

Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt.
Af en toe voel je met je teen
even hoe het water is.
Het water voelt koud.
Dat weet je toch.
En hoe vaker je voelt, hoe kouder het wordt.
Dat weet je toch.

Je moet gewoon springen, in één keer erin.
Door de kou en het nat overmand worden.
En dan ineens, zodra je begint te zwemmen
zul je merken dat het warmer wordt.
Dat jij het warmer maakt
met je eigen lichaam.

Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt.
Je rilt helemaal, en dat wordt alleen maar erger
als je nu niet gewoon springt.
Dat weet je toch.
Je hebt bandjes om, bent veilig.
Dat weet je toch.

Gewoon, in één keer erin.
Dan gaat de rest vanzelf.
Tenminste.
Als je kunt zwemmen.
Je kunt toch wel zwemmen?