Dat het gras altijd groener lijkt aan de overkant / bij de buren / of hoe ze dat ook noemen.
Ik zag dat gras ook eens.
In de verte, zó groen...
Zoveel mooier dan bij mij!
Daar wilde ik naartoe.
Wat heb ik de boel op zijn kop gezet om maar daar te kunnen geraken waar alles er beter, mooier, groener, perfecter uitzag dan hier.
En nu, nu alles anders is gelopen dan gepland en gehoopt.
Nu er niets anders op zit dan te blijven, op mijn eigen gras.
Nu zie ik pas dat het aan de vleug lag.
In dat gras zit een vleug.
Dat gras is aan die kant net zo mooi en net zo lelijk als hier.
Het is de groeirichting die je de illusie geeft dat het groen daar voller, rijker van kleur is.
Wat ben ik blij dat ik dat nu zie.
En wat waardeer ik ineens zo enorm veel meer wat ik hier allemaal om me heen heb.
Wat is mijn gras groen!
Zo veel groener dan ik dacht.
Het mooiste gras dat er is voor mij.
En ik loop er gewoon al de hele tijd overheen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten