In die kamer
waar eigenlijk niemand meer mocht zijn
Je gaat gewoon maar liggen
op die koude grond
Je praat
en je raakt me
Een blauwe nacht
die je doorbrengt met mij
Ik kijk zo onverschillig
Alsof het me niets doet
dat je de kamer weer verlaat
Ondersteboven laat je me
alleen
De deur staat op een kier
Het tocht
Wind wakkert door mijn hart
Geen opmerkingen:
Een reactie posten