Dromer

Ik werd een dromer genoemd.
En dat kan een compliment zijn.
Maar zo was het niet bedoeld.
Ik werd een dromer genoemd.
Impulsief en onrealistisch.
En dus niet serieus te nemen.

Ik antwoordde, dat ik misschien een dromer mag zijn,
maar dan wel eentje die haar ogen niet sluit.
Een realistische dromer.
En daar kan toch niets mis mee zijn.

Dromen met mijn ogen open.

Een dag later wandelde ik door Gent.
En passeerde ik deze muur:

Soms kunnen de dingen gewoon eventjes zó kloppen...