Mijn rijst-met-krenten-hond moet plassen en ik heb behoefte aan lucht, dus we zijn aan de wandel.
Samen stappen door het bos.
Ik in wandelmodus, hij overal om mij heen.
Soms loopt hij gezellig even met me op, dan slaat hij ineens af, de struiken in, om een aantrekkelijk spoortje te volgen.
Soms blijft hij even achter omdat hij zich tussen de bomen heeft afgezonderd voor een grote boodschap, dan haalt hij me ineens in volle galop in en stuift hij voor me uit de verte in.
Als ik vind dat hij te ver weg gaat schiet ik snel even rechts de struiken in.
Dan verstop ik me en fluit ik.
Met opgeheven oren komt hij terug gedribbeld, op zoek naar mij.
Hij is echter niet zo'n beste speurhond, als het op 'baasje zoeken' aankomt...
Vanachter mijn boom zie ik hem wel een keer of zes langskomen.
Telkens de verkeerde kant op, hij kan me niet vinden.
Zodra ik dan fluit draait hij om en komt hij terug.
Rent hij weer straal langs me heen.
Komt tot stilstand.
Kijkt om zich heen.
Hoort mij fluiten.
Draait nog eens om.
Die kant op dan.
Hier de struiken in.
Deze keer echt drie meter bij me vandaan.
Hij ziet me niet.
Wat een oen van een speurhond.
Geen wonder.
Dalmatiërs vallen officieel dan wel onder de noemer "Jachthonden", maar zijn daar nooit echt voor gebruikt.
Ze werden ingezet om koetsen en paarden te begeleiden en hun stallen te bewaken.
Ze werden door de brandweer gebruikt om de wagens blaffend aan te kondigen in het dorp, in de tijd dat er nog geen sirenes waren.
Op jachtinstinct is dus niet erg gefokt in de loop der Dalmatische geschiedenis.
En dat is te merken.
Want mijn oliebol vindt het erg leuk om af en toe achter een konijn aan te rennen.
Maar hij geeft ook zeer snel weer op.
En als zijn baasje 5 meter het bos in duikt en hij heeft even niet opgelet...
Dan is hij haar kwijt.
Oelewapper.
Maar ja, ze zeggen dat honden en hun baasjes erg op elkaar lijken...
Ik realiseer me zojuist dat dit bij ons ook het geval is.
Ik heb namelijk het slechtste gevoel voor richting dat je je maar kan voorstellen.
Ga in de struiken zitten en laat mij drie keer om mijn as draaien.
Ik ben je kwijt.
En de weg naar huis ook.
Wat passen we toch weer heerlijk bij elkaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten