Next Destination

Berlin zit erop.
Ik ga verder met een tevreden gevoel.
Want het is me uiteindelijk heel aardig gelukt hier.
De eerste dagen waren lastig, ik voelde me nogal verloren.
Rusteloos ook en instabiel.
Werd nerveus van het idee om ergens alleen te gaan zitten en eten.
Wist niet hoe ik in contact moest komen met mensen.
Griezels, die mensen...die daar allemaal zo gezellig in groepjes samen zitten te zijn...

En dan ineens zakt het erin.
Het juiste gevoel.
Als ik 's morgens ergens in het zonnetje zit te ontbijten.
In gesprek raak met de mensen aan de tafel naast me.
En alles ineens vanzelf gaat.
Ik heb vrienden gemaakt en ik heb plezier.
Ik ben niet meer helemaal alleen.
En wanneer ik dat wel ben, geniet ik er meer van.

Met een totaal ander gevoel dan bij mijn eerste reis, stap ik op mijn volgende trein.
Meer open, zelfverzekerer.
Omdat het wel goed komt met me.
Ik kan best redelijk met mezelf overweg momenteel.
Ik en mezelf, we zijn me er eentje.

En we gaan naar Praag.