Gerrit de Postduif

Op een zomeravond raakte ik in gesprek met een gepensioneerde ex-taxichauffeur.
In eerste instantie was ik wat argwanend.
Niet zo gek, aangezien hij had besloten om op ons gesprek in te haken door te beginnen vertellen over een erotische sauna waar hij graag kwam. Niet voor de dametjes, daar was hij niet in geintresseerd. Ondanks zijn uitgebreide omschrijving van hoe ze erbij lopen daar en wat ze allemaal voor schunnige voorstellen doen, geloof ik hem.
Net zo uitgebreid, en met veel meer enthousiasme nog, vertelde hij namelijk over alle andere dingen die je daar kon doen. Voor 50 euro kun je daar van 's morgens vroeg tot 's nachts de sauna's gebruiken, lunchen, avondeten, drinken zoveel je wil.
Wat een aanbieding! En och, dan neem je die dames op de koop toe, je HOEFT er immers geen gebruik van te maken. Kost alleen maar extra.
En als hij zin heeft, heeft hij altijd wel ergens een adresje hoor. Waar het gratis kan, dus daar zal het niet aan liggen.

25 jaar is hij taxichauffeur geweest.
En alle mensen, wat een mensen heeft hij meegemaakt...

Een net getrouwd stel. Zij zwanger, hij straalbezopen en niet te beroerd om haar er eens van langs te geven in de auto.
Een eveneens straalbezopen jongen die zo agressief wordt dat onze chauffeur hem buiten westen moet slaan, in zijn achterklep verder vervoert en voor de deur aflevert bij pa.
Een kerel die hem binnen vraagt en voor zijn ogen de hand van zijn vrouw op de kachel duwt. Die taxirit wordt uiteindelijk een ritje naar de eerste hulp.
Meer dan eens een vrouw die haar rit in natura wil betalen.
Een prostituee die haar pasgeboren baby te koop aanbiedt.
Een vrouw die hem vraagt een vuilzak weg te gooien, wat later blijkt het resultaat van haar doe-het-zelf-abortus te bevatten.
Een moeder met twee kinderen, wil naar het kanaal gebracht worden om zich van kant te maken. Voor hun ogen dreigt zij te springen.

Ik ben in shock.

Ik ben in hele grote shock.

Gelukkig maakte deze taximan ook mooie dingen mee.
Want die depressieve moeder heeft hij er wel van kunnen weerhouden om te springen.
Hij is nog regelmatig bij haar geweest om te praten, ze is er helemaal bovenop gekomen en nu zelfs hertrouwd. Als ze elkaar later tegenkwamen stelde ze hem aan haar kinderen altijd voor als die "lieve, geweldige man".

En hoe aandoenlijk is het, als je een pasgetrouwd stel naar huis brengt en de bruidegom vraagt of je even om de hoek wil wachten, zodat hij zijn vrouw over de drempel kan tillen? Zodat niemand het ziet...

Door twee weduwen betaald worden om ze drie maanden door Spanje te vervoeren, moet ook een prachtig avontuur zijn.

En een jong meisje dat de laatste trein gemist heeft voor een prikkie terug naar Venlo brengen, waar een dankbare moeder hem met koffie opwacht...deze kerel heeft mijn hart gestolen.

Ik heb een man van goede daden ontmoet.
Iemand die zich meer dan eens aan de zwarte kant van het leven heeft begeven, de lelijkste zijde van de mens heeft ervaren.
En desondanks nuchter, oprecht en goudeerlijk is gebleven.

En toen moest ik naar huis.

Ondersteboven heb ik hem de hand geschud.

"Sophie, en jij heet...?"
"Gerrit" zei hij. "Gerrit de Postduif, noemen ze me!"

Zo prachtig, als iemand zomaar toevallig langskomt, op je paadje stapt, een heel klein stukje meeloopt, en weer afslaat.
Maar niet zonder een onuitwisbaar voetspoor achter te laten.