Zorgeloos

Ze staan in een kleine kring, met zijn vijven.
Donkere, golvende haren tot over de schouders.
Lange, zwarte jassen met metalen versierseltjes eraan.
Zware schoenen en onvolgroeide sikjes.
Ik schat ze rond de 20 jaar.

Terwijl ik sta te pinnen hoor ik ze praten.
Over waar ze wonen en hoe weinig ze betalen.
Het lijkt erop dat het een soort wedstrijdje is.
De één heeft het steeds net iets beter voor elkaar dan de ander.
Eén van de jongens neemt het hoogste woord.
Hij woont namelijk nog thuis.
Hij betaalt dus niets, want zijn ouders vragen geen bijdrage.
Ze doen zijn was en boodschappen, er wordt voor hem gekookt.
Zo schept hij op en op, want hij is natuurlijk het voordeligst uit van iedereen.

Totdat één van zijn vrienden opmerkt dat dat toch ook wel zijn nadelen heeft.
Want wat als je straks op jezelf gaat wonen?
"Dan ben je helemaal niks gewend om zelf te doen.
Ben je nergens op voorbereid..."
De jongen valt stil.
Daar heeft hij even geen antwoord op.

Terwijl ik mijn zelfverdiende centjes inpak glimlach ik.
Geniet er nog maar even van, jongen.
Want de gemakkelijkste tijd van je leven is bijna voorbij.
Helaas beseffen we dat meestal pas achteraf.