's Morgens vroeg, rond kwart voor negen fiets ik er langs.
Ze spelen een deuntje dat ik herken, maar waar ik de naam niet van weet.
En ik moet grinniken.
Want wat klinken ze vals...!
Niet alle tonen, maar een paar vallen er echt zó naast...
Waarschijnlijk is dat allemaal geautomatiseerd, dat klokkenspel.
Of toch niet...zou daar echt elke ochtend zo'n oude beiaardier achter de knoppen zitten...?
Ik vind het erg grappig om me toch voor te stellen dat daar iemand heel hard zijn best zit te doen.
Zo 's morgens vroeg, alleen in het 'klokkenhok', mag hij zich uitleven.
Dat kereltje.
Want het is een kereltje.
Hij heeft niet door hoe vals het klinkt, want vanuit zijn hoekje is er niets vreemds hoorbaar.
En hij geniet daar zo van, elke ochtend!
Dus ik gun het hem hoor, toch fijn voor hem.
En erg storend is het niet, althans niet voor mij.
Ik kan er om grinniken.
Mijn ochtend is weer amusant ingeluid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten