Ik vind het telkens terug.
Zelfs als mijn hoofd weer eens in de donkere, grauwe wolken zit lukt het me.
Weet ik de plek toch weer te vinden.
Het land van ultiem geluksgevoel.
Deze keer vind ik het in Barcelona.
Waar de zon je nog volop overgiet met warmte en licht.
En wederom speelt de fiets een belangrijke rol.
De fiets brengt mij letterlijk in een versnelling.
De stad glijdt aan mij voorbij en ik voel me vrij.
Ik kan alle kanten op gaan, verdwalen, het maakt niet uit.
De zon schijnt en er komt een lied in mijn hoofd.
Bergafwaards door Barcelona, zonder kracht te hoeven zetten, glijdend over het asfalt,
mensen, auto's, alles passerend,
luid zingend,
voel ik mij intens gelukkig.
En bedenk ik me dat het dus zelfs in een state of mind waarin je het leven af en toe vooral waardeloos vindt, mogelijk is om je toch ineens gelukkig te voelen.
Euforisch zelfs.
Gelukkig in het kwadraat.
Het ontroert me.
Hoe gelukkig ik kan zijn.
En het lucht op.
Want ik kan het dus nog steeds.
Foto: Tom Walton
Geen opmerkingen:
Een reactie posten